تست وینگیت 30 ثانیه ای
تست وینگیت 30 ثانیه ای
تست وینگیت یک تست سیکلی قدرت پاهای بی هوازی است که در مدت 30 ثانیه انجام می شود. این تست به عنوان تست بی هوازی وینگیت (WANT) نیز شناخته می شود و در سال 1970 در موسسه وینگیت در اسرائیل توسعه یافت.
هدف از تست وینگیت:
هدف از این آزمایش اندازه گیری قدرت بی هوازی پایین تنه است.
تجهیزات مورد نیاز تست وینگیت:
Fleisch یا یک ارگومتر چرخه Monark اصلاح شده.
پیش آزمون:
مراحل آزمون را برای آزمودنی توضیح دهید. انجام غربالگری خطرات سلامتی و کسب رضایت آگاهانه. فرم ها را تهیه کرده و اطلاعات اولیه مانند سن، قد، وزن بدن، جنسیت، شرایط آزمون را ثبت کنید. ارگومتر را بررسی و کالیبره کنید. ارتفاع صندلی و فرمان را تنظیم کنید. گرم کردن مناسب را انجام دهید.
روش تست وینگیت:
آزمودنی ابتدا باید چند دقیقه گرم کردن دوچرخه انجام دهد. به آزمودنی دستور داده می شود که با حداکثر سرعت ممکن به مدت 30 ثانیه پدال بزند. در چند ثانیه اول، بار مقاومتی به سطح از پیش تعیین شده تنظیم می شود که معمولاً حدود 45 گرم بر کیلوگرم وزن بدن (Fleisch) یا 75 گرم بر کیلوگرم وزن بدن (Monark) برای بزرگسالان است. آزمایش پیش‌نویس NHL از 90 گرم بر کیلوگرم استفاده می‌کند. ورزشکاران قدرتمند معمولاً از مقاومت های بالا استفاده می کنند، در حالی که کودکان و ورزشکاران بزرگتر ممکن است از مقاومت های کمتری استفاده کنند.
امتیاز دهی:
برخی از معیارهایی که می توان از این تست به دست آورد عبارتند از میانگین و اوج توان (به طور ایده آل در بازه پنج ثانیه اول آزمایش اندازه گیری می شود، که بر حسب وات بیان می شود)، پیک توان نسبی (تعیین می شود با تقسیم توان پیک بر توده بدن، که به صورت بیان می شود. W/kg) میانگین قدرت پیک، حداقل توان پیک و شاخص خستگی که از کاهش توان تعیین می‌شود.
فرمول تست وینگیت:
توان خروجی (kpm•min-1) = [ دور x مقاومت (کیلوگرم) x فاصله (متر) x 60 (ثانیه)] / زمان (ثانیه)
وات = kpm•min-1 / 6.123
وات / کیلوگرم = وات / وزن بدن (کیلوگرم)
شاخص خستگی = [ (پیک خروجی توان – حداقل توان خروجی) / حداکثر توان خروجی ] x 100
تغییرات: یک ارگومتر بازویی همچنین می تواند برای اندازه گیری قدرت بی هوازی بالاتنه استفاده شود.
تست های مشابه تست وینگیت :
بزودی تکمیل می شود
