راگبی با ویلچر

راگبی با ویلچر

راگبی با ویلچر یک ورزش تیمی کامل است که برای بازیکنان دارای معلولیت انجام می شود. این ورزش در ابتدا به دلیل ماهیت تهاجمی بازی “Murderball” نامیده می شد. ورزشکاران برای انجام این ورزش از ویلچرهای طراحی شده مخصوص استفاده می کنند. این ورزش دارای قوانینی است که از سایر ورزش ها مانند بسکتبال با ویلچر، هندبال و اتحادیه راگبی گرفته شده است. راگبی با ویلچر یک ورزش ترکیبی است که در آن تیم ها می توانند مردان و زنان را با هم بازی کنند. در حال حاضر در بیش از 25 کشور در سراسر جهان بازی می شود و بخشی از بازی های پارالمپیک است.

این ورزش در داخل خانه، روی سطوح چوب سخت، بین دو تیم با حداکثر شش بازیکن در هر تیم انجام می شود. در هر تیم فقط چهار بازیکن فعال در زمین وجود دارد. محوطه بازی مستطیل شکل است و در دو انتهای آن خطوط دروازه مشخص شده است. همچنین یک ناحیه مستطیلی کوچک مشخص شده در مقابل خط دروازه وجود دارد که کلید نامیده می شود.

در طول هر مالکیت، یک تیم سعی می کند گلزنی کند، همانطور که تیم دیگر دفاع می کند. بازیکنان می توانند توپ را روی ویلچر خود حمل کنند، اما توپ باید در عرض 10 ثانیه به دیگران ارسال شود. برای به ثمر رساندن گل، بازیکن باید مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد و هر دو چرخ باید از خط دروازه از ناحیه کلید عبور کنند. بیش از سه حریف در هر زمان نمی توانند از منطقه کلیدی دفاع کنند.

یک مسابقه در کوارترهای چهار، هشت دقیقه ای انجام می شود. تیمی که بیشترین گل را به ثمر برساند برنده مسابقه است. اگر یک مسابقه در پایان مساوی شود، وقت اضافه سه دقیقه ای برای تعیین برنده انجام می شود.

ورزش های مشابه راگبی با ویلچر

• لیگ راگبی با ویلچر — نسخه ای از فوتبال لیگ راگبی که با ویلچر بازی می شود
• بسکتبال با ویلچر – اساساً بسکتبال معمولی که روی ویلچر بازی می شود.
• AFL Wheelchair — نسخه ویلچری از کد فوتبال از استرالیا که بین دو تیم پنج نفره بازی می شود.

کمیته ملی پارالمپیک